Een kennis die door een wat ruwe periode in zijn leven ging bezocht eens het huis van een Meester Vrijmetselaar en zag wat vrijmetselaarsobjecten liggen. Hij was geïntrigeerd en begon vragen te stellen. Over wat het nu was, of er waarheid zat achter al die verhalen. De vrijmetselaar vertelde hem zoveel als hij kon vertellen. Dit leek zijn interesse te wekken. Op een bepaald moment in het gesprek vertelde de vrijmetselaars hem dat vrijmetselaars vooral veel leren door symbolen en dat het lerend vermogen hoog in het vaandel staat.
Zijn gezicht betrok iets: dit begreep hij niet echt. “Hoezo leren door symbolen? Ik heb Google toch? Alles wat ik wil weten kan ik het opzoeken? Waarom ingewikkelder maken met symbolen?” “Dat klopt, maar iets echt leren is iets anders”. Ze gingen door met praten, en hij bleef doorvragen over het leren, maar de vrijmetselaar kon het hem niet goed uitleggen. Ineens had hij een ingeving “loop even met me mee”. Ze stonden op en gingen naar de keuken.
Daar aangekomen pakte de vrijmetselaar een ei, een aardappel en wat gemalen koffie. De kennis keek verbaasd. “Wat wil je hiermee zeggen?” De vrijmetselaar raakte één voor één de verschillende objecten aan: “dit ben jij”.
“Ik ben een ei, een aardappel en koffie?” “Ja.” De vrijmetselaar zag in zijn ogen dat de kennis dit helemaal niet begreep. Dus vulde hij een steelpannetje met water en zette het op het gasfornuis. Na een tijdje begon het te koken, en hij vroeg de kennis: “Wat gebeurt er met het ei als ik het kook?” “Dan wordt het hard”. Vervolgens wees hij naar de aardappel “wat gebeurt er als ik deze kook?” “Dan wordt hij zacht, en kun je hem prakken” “klopt”. Nu wees hij naar de koffie “wat gebeurt er als ik dit kook?” “Dan krijg je koffie.” De meester vrijmetselaar knikte, “klopt weer”.
De vrijmetselaar wees naar de pan “stel het kokend water zijn de moeilijkheden in je leven. Nu kun je een ei zijn, en hard worden, je kunt een aardappel zijn en zacht worden. Of je wordt koffie en je neemt de moeilijkheden op en zorgt dat het water jouw smaak, kleur en geur krijgen”.
“Elk van deze objecten kan ik in kokend water doen, exact dezelfde omgeving, maar elk reageert anders. Net zoals dat wij geen enkele controle hebben over wat het leven ons geeft, maar we kunnen wel controleren hoe we er op reageren. We kunnen hard en meedogenloos worden als het gekookte ei, we kunnen zacht en zwak worden als de aardappel, of we worden koffie en geven een betere ervaring aan alles om ons heen”.
Zwijgend keek de kennis naar de pan, en de objecten op het aanrecht en zei zacht “Ik begrijp het”. De meester vrijmetselaar glimlachte: leren door symbolen is soms eenvoudiger dan je denkt.
